Afgelopen week was ik bij een evenement dat het gedrag van ondernemers vergeleek met het gedrag van apen. Vooraf moest er een test gedaan worden om te kijken wat voor type aap je dan bent. Bij mij kwam eruit dat ik een “Gorilla-man” was. Hilarisch natuurlijk. Ik kreeg van een paar mensen te horen, toen ik meldde dat ik naar dat evenement zou gaan en de test had gedaan, “Hah, een gorilla zeker!” Asjemenou….
Ik moet zeggen dat ik me in de beschrijving wel enigszins kon vinden. “Zachtaardige leider (zéker), grote rust (eeehhh) en weinig fysiek geweld (grmpfhahaha). Op subtiele wijze controleren ze de omgeving en met minimale communicatie grijpen ze in bij strubbelingen in de groep (mijn non-verbale communicatie zegt meestal al genoeg…)”. Anyway, hartstikke grappig allemaal.
De middag begon met de uitleg van een spreker van een neurowetenschappelijk onderzoeksbureau. Interessant wat er allemaal in het menselijk brein gebeurt. Deze werd gevolgd door gedragsbioloog Patrick van Veen. Man, hártstikke interessant wat die man te vertellen had. De verschillende type apen (waarbij je dan zelf een voorstelling maakt van wie er in jouw netwerk dan welk type aap is) werden toegelicht. Chimpansee,- territoriaal, zorgzaam, met gevoel voor sociale verhoudingen, Bonobo – stoer doener, Berberaap – sociaal hyperactief, Mantelbaviaan – luidruchtig, maar met respect, etcetera.
Van Veen gooide verschillende situaties van het podium af, besprak hoe je daar als ondernemer op zou moeten reageren en toen de presentatie zo’n driekwart onderweg was zei ik tegen mezelf; “Dit gaat allemaal over klantbeleving, gastvrijheid, hoe ga je op de juiste manier met je klanten om…” Voor mij als Hospitality Chick niets nieuws. En toen vertelde Van Veen iets over een ervaring bij een niet nader te benoemen instelling. Hij vertelde dat er een LELIJKE vrouw achter de balie zat. Getverderrie, dacht ik en ik keek naar links naar een mede-ondernemer die ook al verbaasd zijn wenkbrauwen had opgetrokken. Vervolgens vertelde hij dat die dame hem ook lelijk had benaderd. Niet gastvrij ontvangen, niet glimlachen en eigenlijk heel sjagerijnig had gedaan. Dat kan niet. Logisch. Ik wachtte het moment af dat er vragen gesteld konden worden (dat moment kwam niet, want hij liep al uit en de pauze volgde). Na de pauze werden we aan het werk gezet, met zes man om een tafel om te brainstormen over hoe je aan nieuwe klanten kon komen en vooral ook kon vasthouden. Ik vroeg de mannen of ze wel in de gaten hadden dat driekwart van de presentatie over klantbeleving ging. Er gingen wat wenkbrauwen omhoog, maar het werd ook beaamd. Vervolgens kon ik wat “reclame” maken voor deze blog en volgden er alleraardigste gesprekken.
Na het werk werd iedereen weer bij de les geroepen, er werd afgerond en bedankt en ieder kon zijnsweegs gaan. Geen vragenronde meer. Jammer. Geen tijd meer. Ik moest als de wiedeweerga naar een andere afspraak.
Wat ik hem had willen vragen is heel simpel: “Als de LELIJKE dame hem wel vriendelijk had ontvangen, met een glimlach en hem netjes te woord had gestaan, had Van Veen haar dan nog steeds LELIJK gevonden?” Want zeg nou zelf…. liever een lelijke dame met een vriendelijke glimlach, dan een knappe dame met een sjagerijnige kop….. toch??
Met groet, uw gastvrijheidsstrijder, Hospitality Chick
- De nieuwe eetkamerstoelen
- In het zuiden van Nederland zijn ze meer gastvrij, of niet soms?
- Ik beken…
- Aapjes kijken
- Welkom in onze gemeente!
- Een beurs draaien
- Je wordt ermee geboren, of toch niet?